در بازار های مالی شما همیشه دو انتخاب دارید : اخذ موقعیت خرید و اخذ موقعیت فروش
هرکدام از اینها را که انتخاب کنید میتواند باعث سود ویا زیان شما شود . اگر انتخاب درستی داشته باشید که به سود خواهید رسید و تنها یک بحث باقی میماند : کجا خارج شویم ؟
ولی درصورت یک انتخاب اشتباه و غلط که باعث زیان شما میشود : ابتدا خود را توجیه میکنیم ، بعد تعجب میکنیم ، سپس به بازار بد وبیراه میگوییم و گروههای بزرگان بازار را افرادی کلاش و دزد مینامیم ، پشت گردنمان درد میکند ، اعماق چشممان میسوزد ، کف دستمان عرق میکند تا اینکه بدلیل عدم توانایی تحمل زیان در یک نقطه از موقعیت خارج میشویم و موقعیت عکس میگیریم و دقیقا بازار از همان نقطه به سمت سودرسانی به موقعیت قبلی ما برمیگردد . بازهم خود را توجیه میکنیم ، سپس بدو بیراه و .... واین بازی ادامه پیدا میکند تا یا ما تغییر کنیم و یا از بازی خارج شویم و یا بازار تغییر میکند .
حال به نظر شما کدامیک رخ میدهد ؟
بازار که تغییر نمیکند . ما هم که عمرا تغییر کنیم چون همیشه حق با ماست . پس به ناچار با کوله باری از زیان از بازار خارج خواهیم شد و البته این حالت خوبش است . ممکن است با کوله باری از بدهی مجبور به فرار از بازار هم بشویم .
انتخاب درست کدام است ؟
برای انتخاب درست برمیگردیم به نقطه خراب شدن ماجرا . یعنی از وقتی که بازار ما را وارد زیان کرده است .
در این نقطه ابتدا باید بررسی کنیم که آیا نقطه ورود را اشتباه کرده ایم و یا روند بازار را . یعنی بازهم دو انتخاب داریم .
در صورت تشخیص اشتباه از روند بازار مجددا ماجرا از اول شروع میشود . یعنی برای ورود به موقعیت جدید باید منتظر یک نقطه ورود مناسب باشیم که به احتمال قوی این نقطه ورود همان نقطه خروج از موقعیت قبلی هم خواهد بود . یعنی با زیان کم از موقعیت قبلی خارج شده و سپس وارد موقعیت جدید شویم .
ولی درصورت اشتباه در نقطه ورود مناسب ، کمی صبر و مدیریت سرمایه لازم دارد که بتوانیم با افزایش حجم در یک نقطه مناسب موقعیت خود را به سود تبدیل کنیم .
درعین حال یک کار بهتر از همه موارد فوق آنست که همه این کارها را از همان اول انجام دهیم ، یعنی تصمیم گیری صرفا برای اینکه در بازار شرکت کرده باشیم ، اشتباه است . یعنی بجای آنکه بگوییم " دزد حاضر بز حاضر " و بلافاصله حکم صادر کنیم همان مسیر فوق را از ابتدا بصورت زیر طی کینم :
1. تشخیص روند بازار
2. تشخیص موقعیت فعلی بازار ( اصلاحی است یا جنبشی )
3. تشخیص نقطه ورود
4. تعیین حجم معاملاتی
5. تعیین حد زیان
6. تعیین حد سود
و سپس ورود به موقعیت معاملاتی . یعنی همه موارد فوق برای قبل از ورود به بازار است ، بعد از ورود تنها یک انتخاب را خواهیم داشت :
1 . خروج با حد زیان
2. خروج با حد سود
حالا سوال این است : اینها همه درست ولی چرا مایی که لالایی بلدیم خوابمان نمیبرد ؟ چرا اکثر تحلیلگرها تریدر خوبی نیستند ؟
جواب :
تهمت نزن عزیز من . نه تنها عموم تحلیلگرها بلکه عموم تریدرها هم تریدر خوبی نیستند( میبینید ؟ دارم توجیه میکنم ) .
اصلا این دو شغل از یک سنخ نیستند که الزام داشته باشد یک تحلیلگر خوب تریدر خوبی هم باشد ( بهانه گیری )
در بازار چند نفر میشناسید که جزء همیشه برنده ها هستند (فرافکنی ) . این افراد همیشه در اقلیت هستند . اقلیتها قوانین خاصی دارند که همیشه از آن پیروی میکنند و مشکل اکثریتها در این نیست که آن قوانین را نمی دانند . مشکلشان این است که اصلا قانونی ندارند . فقط آرزو دارند که یکشبه پولدار شوند .
تریدر خوب شدن خود نیاز به مراحلی دارد که هر شخصی باید آنرا طی کند . همانگونه که تحلیلگر خوب شدن نیز .
در کتابهای بازارهای مالی میگویند :
1. مدیریت سرمایه
2. انضباط معاملاتی
3. کنترل خود بجای کنترل بازار
اگر در این کار موفق شدید احتمال بجز تریدر شدن یک عارف هم خواهید شد.
4. اگر یک نفر در فشار مالی باشد ( مثلا سرمایه معاملاتی کم و یا استفاده از پولی که قدرت از دست دادنش را نداریم ) نباید انتظار داشته باشد که یک معامله گر موفق باشد .
در این وبلاگ قصد دارم از چگونه تریدر شدن خود برایتان بنویسم . من مجبور هستم فقط از 3 مورد از 4 مورد فوق را استفاده کنم و مورد چهارم را نقض کنم . چون نه پولی دارم که زیاد باشد و نه پولی دارم که قدرت از دست دادنش را داشته باشم . تنها امید دارم به اینکه میتوانم . چون برای اولین بار نبوده است که این اتفاق خواهد افتاد .
این مسیر را با شما خواهم رفت و نه آنکه بعد از طی کردن مسیر کتابی بنویسم مانند جناب نیکلاس دارواس بنام : " چگونه در بورس یک میلیون دلار بدست آوردم ".
منتظر مطالب بعدی من باشید .
یک تریدر
معرفی